Wczoraj (czyli dnia 22 września 2016 r.) zauważyłem pojawianie się na stronie internetowej odnośnego projektu (oznaczonego numerem UD75) uwag w ramach "konsultacji publicznych"; dziś pojawiły się liczne kolejne uwagi w tej kategorii oraz sporo uwag z zakresu "uzgodnień międzyresortowych".
Lektura oraz spokojne rozważenie argumentów wymagają czasu. Dziś możliwy jest wstępny ogląd dostępnych uwag.
Zacytujmy - zwłaszcza w kontekście licznych problemów z przyznawaniem i dzieleniem gruntów w miastach i na osiedlach - przedostatni (znajdujący się na 4 stronie dokumentu) akapit z uwag Krajowej Rady Sądownictwa:
Krajowa Rada Sądownictwa podkreśla, że dla zachowania podstawowego celu ustawy konieczne jest odniesienie się do części nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie, a nie znajdującej się bezpośrednio pod budynkiem, garażami czy miejscami parkingowymi. Projekt zakłada dużej skali wywłaszczenie, przy czym dla konstytucyjnie legitymowanego celu, wskazywanego przez projektodawcę art. 75 Konstytucji, ważne jest precyzyjne wyznaczenie granic nieruchomości gruntowej podlegającej przekształceniu. Projekt w tym zakresie wymaga uzupełnienia np. o procedurę wyznaczania granic odpowiedniej części nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie, której miałoby dotyczyć wydawane zaświadczenie.
Od wyżej wzmiankowanych uwag Krajowej Rady Sądownictwa znacznie odbiegają uwagi Krajowej Rady Spółdzielczej, w których owa Rada postuluje rozszerzenie zakresu projektowanej regulacji ustawowej oraz zupełnie pomija potrzebę podziału gruntów w związku z planowanymi przekształceniami.
Długie (bo kilkunastostronicowe) są uwagi Stowarzyszenia Notariuszy RP. Zacytujmy wybrane frgmenty uzasadnienia:
Zdaniem ZGSNRP opiniowany projekt obarczony jest wieloma błędami nie tylko terminologicznymi, które łatwo jest usunąć, ale przede wszystkim błędami natury prawnej, których poprawienie wymaga przeredagowania całego tekstu. /druga strona uchwały, trzecia strona dokumentu w pliku PDF/
Po drugie - rozwiązaniem, które budzi kontrowersje i obawy o jego konstytucyjność jest odjęcie własności jednym i przyznanie tej własności drugim stwierdzane zaświadczeniem, co stanowi nowość w praktyce legislacyjnej. Warto wspomnieć, że nawet dekret PKWN i przepisy wydawane w jego wykonaniu, a także późniejsze przepisy ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych z 1971 roku, przewidujące nabycie własności z mocy prawa, stwierdzały to nabycie bądź to przez decyzje administracyjne potwierdzające - po wyczerpaniu przez uprawnionego określonej procedury - Akty Nadania, bądź poprzez Akty Własności Ziemi wydawane w formie decyzji administracyjnych, od których przewidziana była droga odwoławcza. /trzecia strona uchwały, czwarta strona dokumentu w pliku PDF/
Moje uwagi również zostały opublikowane. Zdaję sobie sprawę z ich niedoskonałości - chodzi o wersję roboczą, którą uzewnętrzniłem na określonym etapie przygotowywania tekstu (w formie komentarza do wybranych przepisów projektu). Za właściwe uznałem wysłanie do Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa tej wersji, którą dnia 12 września 2016 r, przekazałem osobiście panu doktorowi Krzysztofowi Żukowi (Prezydentowi Lublina) - wersję tę wczoraj (to jest dnia 22 września 2012 r.) wręczyłem osobiście panu doktorowi habilitowanemu Przemysławowi Czarnkowi (Wojewodzie Lubelskiemu), który przyjął grupę mieszkańców Lublina z osiedla Nałkowskich. Pan Wojewoda wyraził zainteresowanie sprawą, co być może przyczyni się do zajęcia bardziej kompleksowego stanowiska, niż uwagi Lubleskiego Urzędu Wojewódzkiego do odnośnego projektu (w tym stanowisku, między innymi, zaproponowano, by projektowana ustawa weszła w życie dnia 1 stycznia 2018 r,).
